India India

Ik ben nu 2 weken in India voor de opleiding tot yoga-teacher en het voelt als 2 maanden. Wat een reis, wat een inzichten, wat een confrontaties met mezelf en met mijn patronen.....Was dat leuk? Mwah niet altijd. Heb ik al veel geleerd? Yes, in many ways. Ben ik weer geïnspireerd geraakt en gegroeid? O ja! Heb ik genoten? Ja ook! Ik ben weer precies waar ik moet zijn. Mooi he, hoe dat gaat? Het is een ontdekkingsreis. Ik leer, ontdek, geniet, worstel, kom mezelf en mijn patronen/neigingen tegen.....het leven dus:-)

Zoals sommigen misschien al op fb hebben gelezen, heb ik best moeten acclimatiseren in het begin (hier staan ook wat fotootjes bij). De eerste dag dacht ik zelfs: 'O mijn god, ik wil dit helemaal niet, ik heb echt een verkeerde keuze gemaakt!' Ik was vergeten hoe intens India is (tijdens de 7 uur durende autorit van het vliegveld naar de yogaschool dacht ik minstens 150 keer dat het gedaan was), wéér een nieuwe opleiding en wéér een nieuwe groep mensen, het lawaai van de bouw van een nieuw gebouw tegenover mijn kamer, een punt achter mijn relatie gezet voordat ik ging, ik was katsvermoeid na 2 dagen bijna geen slaap......Ik voelde me vertwijfeld ('Waarom wilde ik dit? Heb ik wel de goede keuze gemaakt?'), super onrustig en labiel. 

Een massage helpt me vast om weer in mijn lijf te komen en zo weer wat rust en vertrouwen te voelen, dacht ik. Dus boekte ik meteen hier een massage in de school. Haha arme man die me masseerde.....Ik snikkend op de tafel en hij mij een zakdoekje aangeven. 'Let it go', 'Be Happy, smile' en "You are not alone, you have a friend here in India". Een hele fijne massage en een dikke knuffel op het einde. Hij is nog een paar keer naar me toegekomen later om te vragen hoe het met me ging. Sweet:-)

Was daarna alles weer goed? Hmmm, ja het was zeker goed, maar het was niet altijd fijn. Precies wat ik altijd tegen mijn cursisten zeg wanneer ze starten met de mindfulnesstraining en gaan oefenen met mindfulness:-) Ik heb de eerste 1,5 week best geworsteld. In de weerstand gezeten. Ik was me in het begin niet eens zo bewust dat het weerstand was. Ik wist wel dat ik me niet altijd super happy voelde. Er sluimerde 'iets'. Door er regelmatig mee te gaan zitten in meditatie, het te voelen, van een afstand eens te observeren heb ik steeds meer inzichtelijk gekregen wat er allemaal gebeurde in mij. En vanuit daar weer bij rust, relaxtheid en vertrouwen uit te komen. 

Welke inzichten er kwamen en hoe ik weer in zachtheid en vertrouwen kwam? Daar zal ik in volgende blogs meer over vertellen. Het wordt nu anders een héél lang verhaal:-) Ik zal daarin zo open mogelijk zijn en me kwetsbaar opstellen. Misschien helpen mijn ervaringen jou weer. Ook de mindfulnesstrainer worstelt wel eens:-)  

Ik schrijf deze blog met dit uitzicht. I feel good. Ik heb gespijbeld van een klas....Dat is soms ook goed voor jezelf zorgen toch?:-) 

Liefs Juul