Pleister plakken

We willen allemaal vrede en rust ervaren. We zijn er massaal naar op zoek. Hoe drukker en complexer onze samenleving wordt, hoe groter de wens lijkt te worden. Het liefst in quick wins. Want we willen alles zo snel mogelijk. 

Ik zie regelmatig artikelen, posts etc voorbij komen met titels als '8 manieren om te ontspannen' en '10 tips om gelukkig te worden'. Deze tips lijken voorbij te gaan aan iets essentieels, iets diepers, namelijk bewustwording over hoe het überhaupt komt dat je je zo voelt. 

Nu is het vaak zo: Ik ben onrustig, hoe kom ik van mijn onrust af? Ik voel me opgejaagd, hoe ga ik me weer relaxt voelen?

Maar we kijken vaak niet hóe het komt dat we ons zo voelen. Sterker nog, we hebben vaak niet eens in de gaten dat we zelf degene zijn die verantwoordelijk is voor die onrust of dat opgejaagde gevoel!

Het is een beetje pleister-plakken. De oplossingen geven misschien een tijdelijke verlichting, maar pakken de bron niet aan en zijn dus niet duurzaam.

Hoe kan je rust, vrede en ontspanning vinden als je nog regelmatig aan het vechten bent? Tegen jezelf, tegen wie je denkt te zijn, tegen de ervaringen in het leven die je meemaakt? 

De vraag is niet of we lastige en moeilijke dingen meemaken. Dat doen we allemaal. De eerste pijl treft ons allemaal. Kun je vrede en rust verwachten als je nog steeds 2e pijlen (lees dit blog over stress en de 2 pijlen) blijft afschieten op jezelf? 

Nee. De vraag voor mij is:

Hoe kunnen we heilzaam reageren op de eerste pijlen die het leven op ons afschiet en waar we geen invloed op hebben? Hoe kunnen we heilzaam en compassievol reageren op onze pijn?

De eerste heilzame beweging is stoppen en stilstaan. Het is belangrijk te gaan voelen waar je van weg wilt. De volgende stap is ruimte maken voor jezelf en voelen (vooral via het lijf en niet door erover na te dénken) wat er ten diepste zo moeilijk is om te voelen in jezelf. Dat kan bijvoorbeeld zijn: leegte, verlatenheid, eenzaamheid, verdriet etc. 

Als we die gevoelens durven toelaten en hier niet meer van weg hoeven, dan wordt het veilig om bij jezelf te zijn. In het toelaten van de pijn, het lijden, de stress of de onverwerkte emoties, zit het loslaten. Er ontstaat ruimte. De leegte vult zich dan met jouw vriendelijke, liefdevolle en compassievolle aandacht. 

Als we dit soort emoties en gemoedstoestanden kunnen toelaten, toestaan en er compassie naar toe brengen, dan ontstaat er heling. Als angst geheeld is, kunnen we de controle loslaten en stoppen met al die automatische mechanismen die niet meer werken. 

Vanuit overgave en ontspanning kunnen we ons langzaam maar zeker leren vertrouwen en overgeven aan de beweging van het leven. 

Stoppen met pleisters plakken maar onze wond bekijken en hier heilzame en compassievolle balsem op aanbrengen. 

En ja dit vraagt moed. Het vraagt moed om een bewuste mindful reactie te geven waar een zekere wijsheid in zit versus de automatische, niet bewuste en niet altijd heilzame reactie. Dit vraagt tijd. En aandacht. En de wens om jezelf niet meer te willen verstoppen en wakker te willen worden. Het vraagt moed om diep en eerlijk naar jezelf te gaan kijken. Het is confronterend en lijkt in eerste instantie niet de gemakkelijkste weg. En het vraagt moed om te kiezen voor compassie en liefde in plaats van strijd en controle. 

Veel mensen willen hier (nog) niet aan. En dat snap ik. Het is een pad van meer (zelf)confrontatie, wakker worden en eerlijk en helder durven kijken. En soms komt het moment noodgedwongen. Omdat je bijvoorbeeld een burn-out krijgt of stressklachten je leven beheersen. 

Ik voel me dankbaar om te mogen werken met tal van mensen die deze moed hebben. Het hoort bij het emotioneel volwassen worden. We worden ouder en volwassen, maar in het omgaan met onze emoties reageren we vaak nog heel primair. Als een kind eigenlijk. Het is interessant en leerzaam om dit onder de loep te nemen. 

De 8-weekse mindfulnesstraining vind ik persoonlijk (ik ben natuurlijk wel een mindfulness- en bewustwordingsfan:-) ) een heel mooi basisprogramma om in een training (géén therapiegroep) eens kennis te maken met al dit soort processen, menselijke neigingen en je eigen patronen hierin & tools en inzichten aangereikt krijgen om hier heilzamer mee om te gaan. Je leert niet alleen beter om te gaan met lastige dingen, maar je leert ook om meer te genieten, dingen te waarderen en meer in het moment te leven.

En na de 8 weken training is het niet klaar. In de 8 weken plant je een onwijs mooi zaadje en daarna is het een on-going proces tot aan je dood waarin je kan blijven kijken, onderzoeken, groeien en verdiepen. Een proces waarin je steeds vrijer, lichter, relaxter en compassievoller wordt. Ik steek er mijn hand voor in het vuur. Echt.

Lijkt het jou leuk om de 8-weekse mindfulnesstraining te volgen? Of als vervolg de (zelf)compassietraining te volgen? Stuur me dan even een berichtje.

Of wil je samen onderzoeken hoe we bij jou op de werkvloer meer bewustwording en inzichten kunnen brengen, bijvoorbeeld op het gebied van preventie, stressreductie, burn-out(preventie) of op het gebied van vitaliteit, door middel van een op maat gemaakt programma? Bericht me dan even, dan gaan we een kop koffie doen. Ik houd van mijn vak, praat er graag over en denk heel graag met je mee!