Je hebt niet altijd een plan nodig. Soms moet je gewoon ademen, vertrouwen en loslaten. En dan zie je wel wat er gebeurt.
En dat is precies wat ik ga doen. Ik heb besloten een sabbatical van in ieder geval 2 maanden in te lassen en tijd voor mezelf te reserveren. Hiermee laat ik even los wat ik deed.
Wat geweest is, hoeft niet je toekomst te bepalen. Je kan altijd kiezen om een nieuwe start voor jezelf te maken, en een nieuw leven voor jezelf te starten. Je mag loslaten. De toekomst wordt namelijk niet bepaald door wat je meegemaakt hebt, wat je allemaal gedaan hebt, welke rollen je vervuld hebt.....dat kan je allemaal loslaten. Dat is alleen maar een menselijk verhaal, de storytelling mind aan het werk.
Mijn lijf wist eerder dan mijn hoofd dat het tijd was om dingen los te laten. Ik begon de signalen als vaker hoofdpijn hebben, onrustiger slapen, vermoeidheid en een lijf dat steeds vaster kwam te zitten (ik miste letterlijk ruimte) op te pikken en wist dat er iets niet meer klopte. Ik leefde weer meer vanuit mijn hoofd (vandaar ook de hoofdpijn) en miste een bepaalde levensenergie. En ik weet dat als ik moe ben, ik niet met de juiste dingen bezig ben. Ik ben een enorme doener en kan bergen werk verzetten. Áls ik me maar met de juiste dingen bezig houd. 'Maar dit is wat ik nu doe!', dacht ik. 'Ik heb 4,5 jaar keihard gewerkt om te komen waar ik nu ben. Er staat een geweldig bedrijf, daar ga ik toch niks aan veranderen?'. De storytelling mind aan het werk. Ik zat vast in mijn eigen verhaal. Mijn lijf wist dat al.
'Don't be afraid to start over. It's a brand new opportunity to rebuild what you truly want'. Soms is het tijd om los te laten wat niet meer deel hoort uit te maken van je. Niet bang zijn om opnieuw te beginnen. Het is een gloednieuwe kans om het leven te creëren dat jij graag wilt.
Ik besefte me dat ik mijn bedrijf niet bén. Ook bén ik geen mindfulnesstrainer. Dat zijn allemaal identificaties van het ego. In deze fase heb ik nog wel geworsteld. Het is hardnekkig en ik was er geleidelijk aan ingerold. Identificaties loslaten geeft een soort van tijdelijk niemands-land: 'Ja, maar wat dan?!' De lastigste fase in veranderingstrajecten. Ik noem dit de 'wrijvings- en worstelfase'. Deze worsteling is echter nodig om tot verandering te komen en is een wezenlijk onderdeel van het proces. Het proces om back on track te komen. Om de naald weer in de juiste groef te laten komen en te leven vanuit je hart.
De Australische Bronnie Ware begeleidde jarenlang stervenden en schreef de levenslessen die ze leerde op. Ze stelde een top-5 van spijtpunten op, omdat mensen aan het eind van hun leven over dezelfde dingen spijt bleken te hebben. Nummer 1 was: Had ik maar de moed gehad trouw te blijven aan mezelf, in plaats van aan de verwachtingen van anderen te voldoen’. (Overigens op nummer twee ‘Ik zou willen dat ik niet zo hard had gewerkt’).
Negen jaar geleden, na het uitgaan van een lange relatie, besloot ik: ik ga mezelf beter leren kennen, mijn eigen beste vriend worden, de beste versie van mezelf worden, beter leren voelen, het leven léven, vrij worden in plaats van mijn best doen in hokjes en systemen te passen, leven vanuit mijn hart, speels leven en vertrouwen op mezelf én het universum. In de kerstvakantie besloot ik veel tijd voor mezelf te pakken (lekker gewandeld, natuur in, gemediteerd en yoga). Na een tijdje begon het weer helder te worden, ik ging van denken naar voelen.....wow wat was er veel lichte energie en het fijne was: vanuit dat voelen en de helderheid kon ik weer afstemmen op mijn ziel. Vanuit die stilte kon ik weer luisteren. Ik wilde eigenlijk al langer tijd voor mezelf en een meer lege agenda. Maar het leven ging maar door en door, en ik moest door en door van mezelf. Er was steeds zo veel te doen. Ik miste tijd om er even 'uit te stappen' en met alle inspiratie die ik ervoer aan de slag te gaan. Ik stond in de doe-modus, de produceer-modus. Standje doorgaan. En paradoxaal (zo werkt het brein) was er hierdoor juist steeds minder inspiratie, creativiteit en helderheid.
Rainer Maria Rilke zegt in een prachtige tekst onder andere:
Men moet de dingen
de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld
kan worden.
Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.
Soms moet je dingen in stilte en eigen tempo zijn eigen ongestoorde ontwikkeling laten gaan. Het kan niet afgedwongen worden, of versneld. Ik voel dat er naast wat ik al doe ook nieuwe dingen aankomen. Het geeft me een very excited gevoel. Maar eerst is het tijd voor uitrusten. Ik heb in 5 jaar tijd met een enorme drive BijJuul laten groeien en 22 cursussen en opleidingen gevolgd (serieus:-) ). Nu wil ik even uitrusten. De nieuwe dingen komen wel, dat gaat me wel duidelijk worden. Ik heb al wat trailers gezien, zo nu en dan maakt mijn hart al een sprongetje bij bepaalde ideeën of krijg ik inzichten van nieuwe plannen. Het is in wording. En het enige dat ik nu hoef te doen, is tijd voor mezelf pakken en de dingen de eigen ongestoorde ontwikkeling laten. Achter de schermen wordt er al van alles voorbereid, dat voel ik. Maar ik hoef en kan er nog even niks mee. Het komt wel. Het enige wat ik hoef te doen, is de vraag te leven en op een goede dag komt het antwoord wel. Ik lag een paar weken geleden glimlachend en een soort van vervuld van geluk in bed en ik dacht: 'Er komt een moment dat je het me laat zien Leven, en ik wacht geduldig af en in vol vertrouwen. Kom maar op'.
De filosoof Aristoteles sprak over 2 soorten geluk: hedonistisch en eudaimonisch geluk. Het eerste is zintuigelijk en tijdelijk geluk. Het tweede is zielsgeluk, zoals je kunt ervaren op je sterfbed en voldaan terugkijkt op een zinvol leven.
Het is mijn intentie en mijn waarde om me niet te verzetten tegen de stroom van het leven. Ik ben lerende maar deze intentie geeft de richting aan waarop ik wil reizen door mijn leven. Mijn hart weet de weg. Mijn hoofd vindt dat spannend en ook dat is oké. Ik hoor haar argumenten, vol met vraagtekens, zorgen, goedbedoelde adviezen en angsten. Maar het is voor mij echt geen optie meer om die stem mijn leven te laten bepalen. Ik wil vol vertrouwen en overgave leven vanuit mijn hart. Het plan om 2 maanden voor mezelf te reserveren voelt voor mij als spelen met het leven. Een uitdaging om wederom de dingen los te laten, mijn handen er van af te halen en te kijken wat er gaat gebeuren. Ik heb inmiddels al een paar keer ervaren dat me dit intense vreugde, power en weer nieuwe richting heeft gebracht. Ik heb nu één leven en in dit leven wil ik iets wezenlijks bijdragen en leven vanuit mijn hart. Dat is mijn diepste wens.
En dan heb je niet altijd een plan nodig. Misschien juíst niet. Dan moet je gewoon ademen, vertrouwen en loslaten. En dan zie je wel wat er gebeurt:-)
