Wat ben ik blij als ik de eerste vogel hoor fluiten. Dat betekent dat het ochtend gaat worden en de zon gaat opkomen. Ik begrijp nu waar de term ‘vroege vogel’ vandaan komt. Ik hoor één vogel die als eerste begint te fluiten. Alsof hij de andere vogels wil wakker maken en aanmoedigen om ook te gaan verkondigen aan de wereld dat er een nieuwe dag aankomt.
Ik lig stevig ingepakt in een slaapzak met vele lagen kleding aan. In het bos. Alleen.
Ik ben blij. De nacht is voorbij.
We gaan van donker naar licht. Ik kan de vogel wel zoenen dat hij deze rol vervult en vrolijk en krachtig fluit. Het is een prachtig geluid. Haar gezang klinkt kraakhelder in de diepe stilte die op dat moment aanwezig is.
De vogel kondigt het begin aan van een nieuwe dag. Vannacht ben ik gestorven en ook weer opnieuw geboren. Ik heb me op laten eten door dieren en me weer opnieuw op laten bouwen door de spirits.
Althans volgens sjamanistische traditie.
Mijn lijf ontspant voelbaar. Nu is er ook weer meer ruimte om te genieten. De zon komt op. Hier word ik altijd een beetje stil van. Ik vind het steeds weer zo magisch: de smooth beweging van het langzaam verschijnen, de prachtige kleurscharkeringen, de lucht die steeds lichter wordt en hoe letterlijk de wereld ontwaakt en verwarmd wordt door de zon. Ik voel dankbaarheid voor deze onbaatzuchtige zon.
De vroege vogel fluit nog steeds opgewekt. Andere vogels zijn gaan volgen. Prachtig. Ik blijf nog even liggen en bewonder. Wat een intense ervaring was het vannacht zeg…..
Wil je het vervolg lezen? En wil je meer lezen over mijn ervaringen in de zoektocht naar meer licht en liefde in mijn eigen leven en hoe ik probeer te leven vanuit mijn hart? Meld je dan aan via deze link en ontvang automatisch de nieuwe blog in je mail!
Ps: lees hier ook mijn vorige blog 'Waarom ik schrijf'.