Ik roep al weken dat ik naar de natuur word getrokken. Vriendin Suus kwam met de 2-daagse workshop ‘De Sjamanistische Dood' gegeven door de Siberische sjamaan Ahamkara. Ik zit in een transformatieproces en beweeg me naar nieuwe dingen. Ook is er interesse in het sjamanisme. En ik ben altijd in voor avontuur. We gaan!
Er stond ook in de beschrijving van de workshop ‘als je wilt kun je de nacht in het bos doorbrengen’. Yeah, de natuur in! Slapen in een bos, hoe puur kan je het hebben! Ik zie ons allemaal al zo samen bij het kampvuur liggen, de sjamaan knus trommelend op zijn trommel met veren.....Ik weet niet wat de workshop me verder gaat brengen (vast mooie dingen), maar als alleen dit al de opbrengst gaat zijn, ben ik al blij.
Wat ik niet wist, was dat ik alleen in dat bos zou liggen. Dat verneem ik pas tijdens de workshop. Minor detail. En ik ben dus echt een chicken, vooral 's nachts alleen. Maar toch heb ik er nog steeds zin in. Het lijkt me wel een mooie uitdaging. Loslaten en laten sterven was het thema toch? Let's do this.
De sjamaan geeft uitleg over het ritueel, welke spirits ons daarbij gaan ondersteunen, hoe we onze eigen slaapplek intuïtief mogen gaan uitzoeken in het bos, hoe we die plek ritueel kunnen klaarmaken en wat we moeten doen tijdens het ritueel zelf (bij zonsondergang). De hele middag staat gereserveerd om rond te wandelen in het bos, je slaapplek vinden en deze klaarmaken en voor contemplatie en bezinning. Want wat mag er getransformeerd worden? Nou, ik heb best een aantal dingen. Een hele belangrijke is de angst die ik regelmatig 's nachts ervaar. Ik heb hier ook vaak een enge droom bij en als ik wakker word, voelt het nog levensecht aan. Het raakt de thema's veiligheid en controle. Thema's die veel dieper gaan dan wat ik vaak 's nachts tegenkom.
'Niets eindigt zonder een nieuw begin. Als je klaar bent om de oude delen in jezelf te laten sterven, creëer je een nieuw avontuur in je leven'.
Ik ben bereid om oude delen, die me nu niet meer dienen, te laten sterven. Het past in het proces waarin ik me bevind. Het is tijd om op een nog dieper niveau dingen los te gaan laten.
Ik vind een prachtig plekje onder een grote oude beukenboom. De laagste takken hangen op anderhalve meter en dit voelt als een geborgen dakje. Sowieso voel ik me fijn bij deze boom, alsof ze voor me zorgt ofzo. Ik maak mijn plekje klaar, installeer me in mijn slaapzak en bij zonsondergang start ik met het ritueel. Alles wat je los mag laten en getransformeerd wilt hebben, wordt door gevisualiseerde dieren opgegeten in je lijf. Totdat er niks meer van je lijf over is en het lichaam weer helemaal opnieuw opgebouwd kan worden door de spirits.
Het moment van zonsondergang totdat het geheel donker is (en dan kunnen we met het opbouw beginnen) duurt best lang en ik val halverwege het ritueel in slaap. Ik heb het opbouwen niet meer meegemaakt. Help, ik ben niet opnieuw opgebouwd!:) Geen probleem, de sjamaan had van te voren al verteld dat dat kon gebeuren en het werk toch wel gedaan wordt. Thank god.
Op een gegeven moment schiet ik wakker. Zwetend, transpirerend en ik heb het echt bloedheet. Transformatieproces? Euh nou nee, waarschijnlijk niet. De weersvoorspelling was namelijk dat het zou afkoelen tot 6 graden en koukleum als ik ben, heb me iets te goed voorbereid. Er ligt namelijk een warme kruik bij mijn voeten, ik heb dikke sokken, geleende thermokleding, daarover nog 3 lagen kleren en een dikke jas aan, een sjaal om en een muts op mijn hoofd. Wist ik veel dat het pas rond 4 uur 's nachts op z'n koudst is. Ik ben volgens mij voorbereid op -15 graden.
Ik slaap weinig daarna. Ik ben bang. En ook een beetje teleurgesteld: ik had gehoopt niet meer bang te zijn en ik wil zo graag genieten van het bos. Ik wil me veilig voelen. Ik doe kleine hazenslaapjes, ben waakzaam en alert, schiet vaak wakker, durf me niet te bewegen, probeer me te focussen op de ademhaling en als de eerste vogel begint te fluiten, ben ik dus heel blij. De nacht zit er op en ik kan weer meer genieten van gewoon in het bos zijn. Het is prachtig om het bos te zien en horen ontwaken. De ochtendenergie voelt prikkelend alsof er weer een nieuw avontuur begint. Ik ontspan meer en meer en geniet.
In de loop van de ochtend verzamelen we allemaal weer en delen we onze verhalen. De sjamaan geeft nog meer uitleg over het ritueel, hij begeleidt een mooie meditatie en we doen nog een paar prachtige oefeningen in groepjes. In één van deze oefeningen werken we intuïtief en ik krijg prachtige boodschappen mee van de mensen in mijn groepje over wat zij zien en voelen bij mij.
Eenmaal thuis merk ik in de loop van de weken dat er echt dingen veranderd zijn. Met betrekking tot mijn angst 's nachts is er echt iets huge veranderd. Ik ben minder bang. Ik heb een slot op mijn slaapkamerdeur en die deed ik er altijd op. Maar dat was meteen één van de dingen die ik niet meer deed toen ik terugkwam. Mijn intentie is dat ik me veilig wil voelen in mijn eigen ruimte. Ik voel vastberadenheid om dit aan te gaan. En ik dacht ook: als ik een nacht alleen in het bos kan doorbrengen, dan kan ik ook zonder slot op mijn deur slapen:). Als ik het op een schaal van 1 tot 10 zou duiden, dan zat de angst eerst op een 9 en nu op een 1 of 2. Dat is een heel fijn gevoel!
En ook is mijn relatie met de natuur veranderd. Hij voelt dieper aan en steeds als ik nu de natuur in ga, voelt het een beetje als thuiskomen en heel vertrouwd. Ik voel ook de behoefte om nog vaker in de natuur te zijn. Soms is dat maar 10 minuten en ben ik al weer opgeladen en helder.
Tot slot nog een foto van mijn plekje in het bos. Ik heb de telefoon daarna uit gezet, want ook het meenemen van de telefoon was nog vanuit angst en controle, realiseerde ik me. Maar ik had zo veel lol in mijn eentje ('Haha, kijk mij hier nou liggen!') dat ik het niet kon laten om even een paar foto's te maken.
Ps: wil je je ook nog het eerste deel lezen? Dat kan hier.