Ik heb 2 gezichten

Ik heb net geluncht en gewandeld met een vriend. Hij benoemde iets waar ik mezelf ook steeds bewuster van werd de afgelopen tijd: ik heb twee kanten in me en die lijken soms nog niet helemaal verenigd met elkaar. Hij legde dit uit door de link te maken naar mijn nieuwe profielfoto op FB en whatsapp. 'Mooie foto, maar je vertelt me net over je hele spirituele reis van de afgelopen maanden en ergens mis ik deze kant in de foto'. En dit bevestigde iets waar ik zelf ook mee bezig ben geweest de afgelopen weken. Blijkbaar riep deze foto iets op en mocht er iets gezien worden door mij. En ergens diende de foto als een ingang. Ik was blij met zijn feedback. Heerlijk zulke eerlijke vrienden.

En hij was ook nummer 3 in de rij die op deze manier reageerde op basis van de foto. Opeens legde ik drie reacties naast elkaar. Afzonderlijk van elkaar hebben ook twee andere mensen (die ik persoonlijk niet ken maar intuïtief erg ontwikkeld zijn) op basis van deze foto tegen weer een andere vriend gezegd: ze heeft twee gezichten. 

Mijn persoonlijkheid/ego roerde zich overigens flink toen ik dat hoorde, want het klonk niet prettig. Alsof ik werd beoordeeld en vanuit mijn ego interpreteerde ik het dat deze mensen dan dachten: ‘ze zegt het één en doet het ander, je ziet niet alles van haar, ze is wispelturig en je kan niet van haar op haar’.

Eerlijk gezegd voelde ik me aangevallen en mijn diepe thema van het goed willen doen, werd geraakt: ‘Zie, ik doe het dus niet goed. Ik wil geen twee gezichten hebben!’.

Ik was me er wel van bewust dat dit mijn onzekere ego was die sprak. Als er weerstand is, is het vaak de persoonlijkheid die aan het woord is. De persoonlijkheid wil namelijk gezien worden, er bij horen, wil niet anders zijn en wil niet buiten boord vallen.

Vroeger zou zoiets me onwijs onzeker gemaakt hebben en was de spiraal van eigenwaarde naar beneden gegaan. Nu weet ik echt wel wie ik in de kern ben, bleef ik (redelijk) stevig staan, kon het in perspectief blijven zien en ook compassievol naar mezelf blijven (pure winst, maakte me al erg blij en dankbaar).

Wél wist ik dat hier iets in zat voor mij. Gevalletje synchroniciteit. Het is geen toeval dat dit nu zo een paar keer op mijn pad kwam. Ik was ook nieuwsgierig: welke les of inzicht zou hier nu weer inzitten voor me? Het zou me wel duidelijk worden. Ik weet nu dat ik het ook weer mag loslaten en dat ik er op kan vertrouwen dat het me wel duidelijk wordt.

En zoals het universum werkt, gebeurde dat ook. Er werden me dingen aangereikt, nu door middel van een healing bij iemand en gesprekken met vrienden waarmee ik het bewust bespreekbaar maakte of zoals net dat een vriend er spontaan zelf over begint.

De puzzelstukjes vielen in elkaar.

Ik héb ook nog twee gezichten. Het klopt. Ik moet dat erkennen. Alleen is dat op een andere manier bedoeld dan hoe mijn ego er op los ging.

De twee gezichten die er zijn, staan symbool voor de twee kanten die ik in me heb. En die twee kanten raken wel steeds meer verenigd, maar ik ben er nog niet.

Zoals wellicht al aantal mensen weten zit ik al maanden in een break/sabbatical. In december voelde/hoorde ik heel duidelijk dat ik mijn agenda leeg moest maken. Er kwamen nieuwe dingen aan, maar ik moest mezelf vrijmaken om deze ook te kunnen ontvangen. (Daar kan je in dit blog meer over lezen)

Ik had deze stem (noem het innerlijke stem, de stem van het hart, goddelijke leiding, hoger bewustzijn of iets anders dat bij jou past) al eerder en vaker gehoord, maar lekker genegeerd. Mijn agenda zat en bleef vol. En zoals het dan werkt, gaat het universum je een beetje ‘helpen’ om je wakker en bewust te maken en in mijn geval uitte zich dat in allerlei fysieke klachten, slecht slapen, me niet echt super blij meer voelen en vermoeidheid.

Toen wíst ik: pas op de plaats, iets moet er anders. In de kerstvakantie ben ik de stilte in gegaan en toen kon ik weer helder luisteren naar mijn innerlijke stem en voelde ik ook de (daad)kracht om te gaan handelen. De start van mijn sabbatical was geboren en ik heb bijna alles stop gezet wat liep of op de planning stond.

Ik wist ook (dit is een soort van helder-weten) dat deze periode bedoeld was om mijn spirituele kant er nog meer te gaan laten zijn en deze ook verder mee te nemen in wat ik doe. Ik hield dit namelijk heel erg gescheiden. Het is zelfs zo dat toen ik 5 jaar geleden mijn website ontwikkelde, ik er over twijfelde of ik het woord reiki wel moest noemen op mijn site. Zouden mensen dan niet denken dat ik 'zweverig' was? En als ik ergens van weg wilde blijven, dan was het daar wel van.

En zo bleef ik ook weg van een deel van mezelf…..

En daar zijn de twee gezichten. De twee kanten in mij. Waarom hield ik mezelf weg van deze kant die zo overduidelijk een groot deel is van wie ik ben? En al groeide deze kant steeds meer de afgelopen 10 jaar, waarom hield ik dit weg in hoe mezelf aan de buitenwereld wilde laten zien?

Omdat ik bang ben. Omdat (en dit is een aanname en overtuiging die in mij zit, dat realiseer ik me, maar ik denk voor velen herkenbaar) deze spirituele kant (nog) niet zo gebruikelijk en geaccepteerd wordt in deze rationele-kennis-samenleving. Als overlevingsmechanisme hebben we als mensen allemaal dat we er bij willen horen en gezien willen worden (dat is overleven). Ik wil niet ‘raar’ gevonden worden. Ik wil geen outcast zijn.

En hier zit het paradoxale in (hetgeen in de compassietraining ook duidelijk zichtbaar en geleerd wordt): om er bij te willen horen, geef je dus dan maar een deel van jezelf op. Maar waar hoor je dan bij als je niet helemaal jezelf bent? Hoe echt en authentiek is dat? En: hoe vermoeiend is dat? Welk gespleten pad loop je dan? Met welke twee gezichten sta je dan in het leven?

Jongens, ik ben vet spiritueel.

Zo dat is er uit. Ik leef intuïtief en maak keuzes puur op basis van voelen. Ik geloof in hogere/goddelijke leiding, zielsbestemming, universum, engelen, hoger bewustzijn, innerlijke stem, de weg van mijn hart, synchroniciteit, licht & liefde en nog veel meer. Ik channel en krijg steeds vaker geschreven boodschappen door, heb engelenkaarten, kijk naar vlogs en filmpjes op youtube die hier over gaan en heb diepe vriendschappen met mensen met wie ik dit deel. 

Ik oefen ook al jaren om persoonlijkheid-overstijgend te leven en gedachten te kunnen onderscheiden (lang leve meditatie en stilte) van andere stemmen die ook gehoord en geleefd willen worden. Ik oefen me suf om te leven in vertrouwen en me over te geven aan iets waarvan ik innerlijk weet dat bestaat, maar dat met het rationele weten niet te ‘pakken’ is. Ik wéét dat dat de weg is.

En hoe meer ik loslaat en me overgeef, hoe meer flow, rust, ontspanning, vrede, zingeving en vreugde er aanwezig is in mijn leven. En kan ik nóg meer de signalen en tekens oppakken. Ik weet en voel ook dat er voor me gezorgd wordt. Ik leef steeds meer in afstemming met mijn ziel. En mijn ziel weet de weg.

Het is nog niet uitgekristalliseerd (dat gaat de komende maanden verder duidelijk worden, dat weet ik), maar de nieuwe dingen die ik ga doen met mijn bedrijf zullen ook hierbij gaan aansluiten.

En wordt dat dan 180 graden anders? Haha, nee dat denk ik niet. Dat is ook het grappige. Het gaat om de erkenning aan mezelf. Het gaat erom dat de twee delen samen gaan smelten in mijn eigen zijn. Dat ik mezelf volledig ga erkennen in wie ik ben en vanuit daar ga shinen en m’n ding ga doen. Er hoeft niks meer weg gehouden te worden, alles mag er zijn en daarmee word ik een vollediger en authentieker mens en kan ik nog meer doen wat ik hier te doen heb.

Ik voelde dat ik dit er meteen uít moest gooien door middel van dit blog. Dit helpt om mezelf echt te laten zien in wie ik ben. Dank je wel voor het lezen van mijn woorden, daar ben ik oprecht dankbaar voor!