Alleen op pad

Vorige week had ik zin in avontuur en om iets in mijn eentje te doen. In de weken ervoor had ik veel gedaan en wilde weer even uít mijn setting van werk, laptop, social media e.d. komen. Ik voelde dat ik zin had in tijd met mezelf en ook voelde ik de beweging om meer naar binnen te keren. Ik besloot mezelf te verwennen en vond een charmant en idyllisch hotel met sauna in de buurt van Enschede. Een dag later reed ik er heen. 

 Dit plekje dus (oké, minus de zon en de groene bomen:-))

De eerste uren overheerste er een gelukzalig gevoel. Wat was het een onwijs mooi plekje en zo stil en rustig. De perfecte plek voor mij en wat een geluk en dankbaarheid dat dit weer zo op mijn pad was gekomen! Blij dat ik ondernemer ben, dit gewoon spontaan kan doen en mijn gevoel kan volgen! Zaligheid gewoon. 

Maar in de loop van de avond, na de eerste saunabezoekjes, wat baantjes zwemmen in het zwembad buiten en genietend in het bubbelbad gezeten te hebben, veranderde dat gevoel. 

Mijn gedachten gingen ongeveer zo: 'Hmm, alleen is wel alleen he? Had ik toch niet met iemand moeten gaan? Ben ik eenzaam nu, is dit eenzaamheid? Ik voel me helemaal niet echt relaxt meer. Hey, dit is geen fijn gevoel, het was de bedoeling dat ik zou ontspannen en genieten. Oké, ook dit mag er zijn, dit wil blijkbaar nu gezien worden. Ik neem een wijntje en lekker zo wat eten bestellen. En dan straks mediteren en ga ik even goed inzoomen en voelen wat hier gebeurt. Straks.'

Confession: gemediteerd heb ik die avond en de volgende ochtend niet. De yogamat die ik had meegenomen is ook niet aangeraakt. Die heb ik ingeruild voor een gezellige belsessie met mijn zus. Wel heb te veel gegeten, daarna nog chocolade naar binnen gewerkt, een film op netflix gekeken en gezappt en naar niet voedende meuk gekeken. 

Verdoven, vermijden en niet helpend, destructief gedrag inzetten. Yep. En ergens was ik me daar wel bewust van, maar maakte ik de keuze. Er is altijd een splitsecond voor een keuze. 

Natuurlijk gaf dit niet een heel bevredigend gevoel. Ik was de volgende dag moe en het kwartje viel: ik was aan het vermijden en liep leeg omdat ik niet verbonden was. Dit is als een tuinslang die afgeknepen wordt en waardoor het niet meer kan stromen. Mijn ziel verlangde naar diep contact, maar ik bleef aan de oppervlakte. 

Oke hup, verwarming aan op de praktijkkamer, kaarsjes branden, meditatiebankje ready, inzichtkaarten erbij en zitten. Ik trok de kaart 'Meditatie' : 'Uw ziel verlangt ernaar met u te communiceren, dus ga rustig zitten en luister.' Serieus:-)

Helder. Ogen dicht en zitten.

De inzichten tuimelden binnen.

• Ik ervaarde dat ik terecht heb gevoeld dat ik er even uit mocht stappen, tijd met mezelf kon gebruiken en weer in het rustsysteem mocht aankomen. Ik heb echter gedacht dat de charmante en idyllische plek me dat zou geven. Maar íets kan nooit diepe bevrediging en innerlijke rust geven. En wat me innerlijke rust had kunnen geven, ging ik uit de weg.

• Ik zag dat ik veel in het jaagsysteem had geleefd. Veel werken, doen en dingen tot stand brengen (kicken). Veel op social media zijn waar elke like een beloning is (kick). Twee werkgevers die aangaven met me te willen samenwerken (kick). Positieve reacties op de retraite (kick). Prima en ook lekker, maar hoewel de emoties in het jaagsysteem positief zijn, zijn ze ook kortdurend. Ze bevredigen niet op een dieper niveau. Doen en Zijn mogen naast elkaar bestaan. 

• Ik zag waarom ik alleen op pad mocht en geen zin had om met iemand anders te gaan. Dat was weer uít gaan met energie en aandacht, en ik mocht juist weer even naar binnen toe.

• Ik begreep waarom ik me alleen voelde opeens in de sauna. Dit was niet de afwezigheid van een ander, maar de afwezigheid van mezelf. 

• Ik zag waarom ik mijn inspiratie op nieuwe manifestaties en creaties niet meer voelde. Ik was verzeild geraakt in allerlei praktische zaken, maar de focus op wat er toe deed en wat me vervult, was ik verloren. En die ken ik wel van mezelf. Mijn ziel riep me terug. 

• Tijdens de yoga, aansluitend op de meditatie, zag ik in waarom mijn benen en bekkengebied stijf waren. Ik had de hele week geen yoga gedaan en bezuinigd op mijn wandelingen in de natuur. En als de tuinslang is afgeknepen, kan het niet meer vrij stromen. 

Wat volgende was helderheid. Rust. Zachtheid. Alles stroomde weer in mijn hele systeem en ik voelde me verbonden met mezelf. 180 graden verschil. Ik ervaarde weer energie, zin en focus. Ik bedacht me dat dergelijke processen eerder weken zo niet maanden konden duren, en nu besloeg het een paar dagen. Als het bewustzijn groeit, worden dingen sneller doorzien. 

Ook was er compassie en mildheid in mijn reactie toen ik zag dat ik eerst allerlei minder heilzame acties in heb gezet. Ik dacht 'Dat is oké, zo gaat dat. Het ene bestaat dankzij het andere. Zo groei ik als mens. Mezelf veroordelen werkt averechts weet ik, dus mildheid en compassie zijn mijn vrienden. Ik zit hier nú toch, is het niet? En ik ben er weer.'

In compassiemeditaties sluiten we vaak af met de zin 'en ik buig voor wat mijn ervaring is geweest'. Dank je wel ervaring, dank je wel. 

REFLECTIE
Ben jij er van bewust wanneer en welke niet-heilzame strategieën jij inzet voor jezelf? En kun je vriendelijkheid naar die constatering brengen en nieuwe keuzes maken? Kun je herkennen wanneer jij in het jaagsysteem zit? Wat is voor jou helpend om je weer te verbinden met jezelf?

PS: Wil je ook een leven met meer mildheid en vriendelijkheid voor jezelf? Ik reik je daar graag dingen in aan. Praktisch, down to earth en met humor. In 1-op-1-sessies gaan we hier mee aan de slag. Kijk hier voor mijn gegevens of meld je aan voor de nieuwsbrief als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe trainingen, retraites, workshops, meditatieavonden e.d.