Ons leven is onderhevig aan voortdurende verandering, net als de seizoenen in de natuur. In de winter lijkt het leven tot stilstand te komen. Aan de oppervlakte gebeurt er misschien weinig, maar toch er gebeurt er veel, zeker op diepere lagen. Ik bevind me momenteel in zo’n winter-cyclus. Waar de eerste maanden van de burn-out gericht waren op kalmering van mijn hele systeem en mijn lichaam weer in ontspanning laten komen, kenmerkt deze tweede fase zich door proceswerk. Dat betekent in mijn geval werken op diepe lagen waar ik nog niet ben geweest.
De ui wordt nog verder afgepeld en ik denk dat ik naar deze laag kan, omdat hiervoor de andere lagen reeds zijn afgepeld.
Verankering is essentieel om veilig te kunnen blijven in veranderende omstandigheden. Ankers zijn belangrijk in fases als deze, in de winters van het mens-zijn. Zij zijn een houvast, een plek waar je voor anker kan gaan en waar het veilig is. Hoewel ik er best wel goed in ben om mezelf in processen te begeleiden, ben ik nu wel ook degene die er middenin zit. En o wat is het dan fijn om te ervaren dat ze bij je staan en een beetje helpen dragen (zonder het over te nemen). Ik heb het geluk dat veel van mijn ankers erg bekwaam zijn in proceswerk en zelf ook veel innerlijk werk gedaan hebben (en een aantal dat ook nog eens als werk doen).
De coach en therapeut in mij genieten van deze winter en de puzzel die gelegd wordt. ‘Wat zit hier in voor me? Waar mag ik nog dieper inzakken, leren en voelen?’ Ik kan mezelf dus redelijk goed begeleiden en ‘therapeutiseren’. En ik heb berusting in het proces, omdat ik natuurlijk weet dat geen enkel mens ontkomt aan winters. En het blijkbaar weer eens tijd was voor de mijne;-)
En de ziel is volgens mij gewoon blij, want die wil alleen maar ontdekken en ervaren. En door dit proces komen lichaam, ziel en geest weer dichterbij elkaar.
De mens in mij….nou, die gaat allerlei fases door. En heeft er regelmatig geen zin meer in en wil afsluiten en dóór. Maar dat lukt dus niet, want dit is nu precíes wat ik mag leren. Het is alsof Het Leven me op de knieën wil hebben, vol in de overgave, nederig. Maar oei, wat wil ik aan het stuur zitten. ‘IK bepaal wel wat er gebeurt’. Ego volop en een flinke dosis yang-energie. En daaronder existentiële angsten en ga ik terug naar de wortels in kindertijd, gezinsdynamieken en (voor)ouderlijnen.
Het gaat me soms niet snel genoeg en heb ik er dus he le maal geen zin meer in. Maar eerlijk gezegd ben ik vooral bang. Alsof het Leven soms wil dat ik kopje onder ga in ijskoud water, ik alleen even mijn teen er insteek en dan zeg ‘Zo, dat was genoeg’. Ik wil gewoon niet. Het is zo spannend.
En dan is het weer belangrijk om mild en compassievol voor mezelf te zijn. Het mág ook op mijn tempo gaan. Forceren en afdwingen ken ik wel, maar dat patroon kan nu niet meer. Daardoor ben ik o.a. ook waar ik nu ben.
‘I will only go as fast
as the slowest part of me
feels safe to go’.
Een prachtige zin uit een liedje dat ik regelmatig op retraites en in trainingen draaide en ook voor mij nu weer een fijne reminder is.
De winter brengt grond tot rust zodat er weer nieuwe dingen op kunnen groeien als het lente wordt. Een winter geeft voeding en verdieping. En dit weten geeft vertrouwen. En de cycli van de seizoenen laten ook zien dat het nooit alleen maar winter is. Dit gaat niet eeuwig duren. Ik voel me gezegend met mijn ankers. Ik ben trots dat ik nu zo’n bodem in mezelf heb dat ik dit kan dragen en mezelf erin kan begeleiden. Ik geniet ervan dat ik nu al voel dat ik nog nooit zo dichtbij mezelf ben geweest. En voor iemand die persoonlijke groei en thuiskomen bij zichzelf als een belangrijke pijler in haar leven beschouwt, is dit een waardevol proces.
Ik gun mezelf vertrouwen en zachte (yin)energie. Ook gun ik mezelf om mijn hart open te houden. En tot slot gun ik mezelf om het kleine meisje in mij nooit meer in de steek te laten.
Ik wens jou lezer veel geluk, gezondheid, liefde, kracht en licht toe. En als je nu zelf ook in een winter(tje) zit, allereerst: ik voel je. Én ik wens je een anker in jezelf toe en fijne ankers om je heen.
Liefs Juul