Jarenlang heb ik veel gewerkt. Ik gíng maar door. Zelfs als ik moest plassen, wilde ik daar niet de tijd voor nemen. Echt. Dat kwam én door een innerlijke drive (heilzaam), maar ook door de innerlijke neiging/overtuiging dat ik door moest gaan (onheilzaam). Dit moest nog gebeuren, dat moest vandaag echt af, deze mails moesten nog beantwoord worden....en ik blééf maar doorgaan. Ik nam weinig rust. Ja pas na soms 10 uur als een malle gewerkt te hebben en veel uit mijn handen laten komen. Dan pas was ik tevreden en mocht ik van mezelf de laptop dichtdoen en kon ik denken 'morgen is er weer een dag'. Maar ja, de volgende dag zag er weer uit als de dag er voor. En zo ging dat door.
Hieraan dacht ik weer toen ik na 4 uur lekker zitten werken, voelde dat ik een change of scenery nodig had, de laptop dicht deed, een kop thee had gemaakt, op mijn balkon stond en gewoon mijmerend in ruststand om me heen keek, niks deed en genoot van de groene bomen om me heen.
Ik voelde toen hoe dankbaar, trots en blij ik nu ben dat ik zo goed voor mijn lijf en mind zorg. Dat ik nu de laptop dicht kan doen, mezelf rust gun, voelen wat ik nodig heb en gewoon mag genieten. Zonder de overtuiging dat ik van alles móet. Het klinkt misschien simpel en logisch, en misschien kon jij dit altijd al, maar ik weet uit ervaring van mezelf en bij vele mensen om me heen en die ik begeleid, dat dit nog niet zo eenvoudig is. We weten wel hoe we moeten dóen, maar we weten vaak niet hoe we als mens fysiologisch geprogrammeerd zijn en dat als we niet uitkijken, we alleen maar dóen en niet uitrusten, bijkomen en ontspannen. En het is altijd de balans.
En zo komt het dat ik, zo staande op mijn balkon, voelde dat ik wilde wandelen en naar de (volks)tuin wilde. En daar zit ik nu. Wat onkruid gewied, courgette en sla uit eigen tuin liggen klaar om mee te nemen en nu ben ik lekker aan het schrijven in mijn schriftje en aan het genieten van de natuur om me heen.
Op een maandagmiddag.
En zo richt ik zo veel mogelijk mijn dag in naar wat er nodig is op dat moment. En natuurlijk heb ik soms ook dagen die gewoon staan en vol zitten, bijvoorbeeld als ik een hele dag training geef. Het zijn nu alleen de uitzonderingen. En plan ik de dagen daarna zo weinig mogelijk tot niks, zodat ik in dat moment weer kan voelen wat ik nodig heb.
Dit is voor mij echte vrijheid: mijn eigen energie kunnen voelen en zo míjn ritme te volgen. Voelen in mijn lijf en geest wat er nodig is én er naar (mogen) handelen. Mezelf belangrijk vinden, weten wat míjn waarden zijn en vanuit daar het Leven leven. Zo ben ik een fijne versie van mezelf en leef ik dichtbij mijn authentieke Zelf.
Hoe richt jij jouw leven in? Geeft het je een voldaan gevoel? Is er ruimte voor rust en dingen doen die jij leuk vindt en waardevol zijn voor jou? Mag je van jezelf ontspannen? Hoe voeg jij waarde toe aan jouw leven? En maak je daar bewust ruimte voor? Weet jij wat voor jouw belangrijke waarden zijn waar je niet op wilt inleveren? En heb je je leven ook ingericht op deze waarden zodat je heel dichtbij jouw authentieke Zelf leeft?